Πέμπτη 19 Μαΐου 2016

Ομιλία στη Γενική Συνέλευση του Σ.Σ.ΕΜ.


Ο νόμος 4387/2016 έγινε σε μια λογιστική βάση, ώστε να υλοποιήσει τη συμφωνία της 12.7.2015 (3ο Μνημόνιο). Με την έννοια αυτή, στόχος του είναι η μείωση της ασφαλιστικής δαπάνης και κατά συνέπεια η αντίστοιχη μείωση των συντάξιμων αποδοχών.

Όμως, αυτό δεν είναι το μόνο αρνητικό στοιχείο του. Ο νέος νόμος 4387/2016, ουσιαστικά καταργεί άμεσα τα θεμελιωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα και έρχεται σε αντίθεση ακόμη και με το μνημονιακό ν. 4336/2015 που προβλέπει “παραμετρικές βελτιώσεις για την καθιέρωση στενότερης σύνδεσης μεταξύ εισφορών και παροχών”.

Πέρα όμως από τις γενικότερες αντιασφαλιστικές διατάξεις του, περιποιεί ιδιαίτερη τιμή και μεταχείριση στους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους του ΕΤΑΤ και του προσυνταξιοδοτικού καθεστώτος του ΕΤΕΑ (τ.ΕΤΕΑΜ).

Πρόκειται για άδικη και άνιση μεταχείριση, η οποία θα πρέπει να αποσυρθεί. Γιατί συνεπάγεται μεγάλες περικοπές, επιπλέον όσων έχουν ήδη γίνει με τις προηγούμενες μνημονιακές ρυθμίσεις, ανατρέπει ουσιαστικά τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα και δημιουργεί τεράστια προβλήματα, από τα οποία αναφέρω ενδεικτικά:
  • τη μη κάλυψη όλων των ασφαλισμένων του ΕΤΑΤ μέχρι την 31.12.1992
  • τη μη αντιμετώπιση όσων έφυγαν από την τράπεζα με αναστολή σύνταξης
  • τον επανυπολογισμό που θα γίνει, πέρα από την αρχική περικοπή της ένταξης στον ΕΦΚΑ, όταν θα πάμε στον κύριο φορέα σύμφωνα με τα χρόνια που απαιτούνται.

Ας μην έχουμε πλέον αυταπάτες.

Το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει, από θέση αυτονομίας, σε αντίθεση με το ν. 4387/2016, ο οποίος καταργεί τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, να διεκδικήσει τη διαμόρφωση ενός ενιαίου και αξιόπιστου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.

Στην κατεύθυνση αυτή, είμαστε υποχρεωμένοι να προχωρήσουμε σε μία ουσιαστική επανεξέταση των στόχων και της στρατηγικής του ΣΣΕΜ, ώστε να διασφαλίσουμε τα θεμελιωμένα και κατοχυρωμένα ασφαλιστικά μας δικαιώματα.