Παρέμβαση στη Γ.Σ. 28.7.2016 για το Ν. 4387/2016

ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ: Ευχαριστούμε το συνάδελφο Χασαπόπουλο. Ο συνάδελφος Ξανθόπουλος έχει το λόγο.

Κ. ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ: Νομίζω ότι σιγά-σιγά αποδεικνύεται μάλλον άνθρακας ο θησαυρός και αρχίζει και παίρνει μια πιο συγκεκριμένη κατεύθυνση η διαδικασία.

Το λέω αυτό γιατί έγινε πολλή φασαρία στην αρχή για να ξεκινήσουμε με μια ιστορική αναδρομή, κάποιες διαπιστώσεις, μια αφήγηση που την έχουμε ακούσει πολλές φορές, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε ή συμφωνούμε επιμέρους και διαφωνούμε και στην πρόταση τελικά εγώ συγκράτησα μια παράταση και μια αναλογιστική μελέτη του Υπουργείου, το 3^ο σημείο δεν το θυμάμαι ακριβώς, δε μας έκανε τη χάρη ο Χρήστος να μας το επαναλάβει.

Τέλος πάντων, θεωρώ ότι αυτά τα πράγματα τουλάχιστον για μένα δεν αποτελούν αυτό που θα έδινε μια συγκεκριμένη λύση ενδεχομένως στο πρόβλημά μας. Προσωπικά είμαι απ’ αυτούς που θεωρώ ότι βρισκόμαστε σε αδιέξοδο. Και το αδιέξοδο το εννοώ με την έννοια ότι δεν είμαστε σε θέση όχι μόνο σα Σύλλογος Συνταξιούχων της Εμπορικής, αλλά και όλου του κινήματος, ότι δε μπορούμε ν’ ανατρέψουμε τις εξελίξεις.

Αυτή τη στιγμή εγώ θα ήθελα να καταθέσω μόνο κάποιες διαπιστώσεις σε κάποια ζητήματα.

ΜΕΛΟΣ: (Ερώτηση εκτός μικροφώνου). Από ποια παράταξη είσαι;

Κ. ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ: Είμαι από την Ενιαία Αγωνιστική Συσπείρωση Συνταξιούχων.

(Διαλογικές συζητήσεις)

Κ. ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό είναι δικό σας πρόβλημα, όχι δικό μου. Και δε σκοπεύω ν’ ανοίξω διάλογο μ’ αυτό τον τρόπο. Άμα θέλετε το συζητάμε αλλιώς.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ πολύ.

Κ. ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ: Θα ήθελα αυτή τη στιγμή να καταθέσω κάποιες διαπιστώσεις γιατί τουλάχιστον προσεγγίζω πολύ διαφορετικά κάποια ζητήματα.

Κατ' αρχήν επειδή είμαι θεσμικός, θα ξεκινήσω με μια διαπίστωση μεταξύ πολλών άλλων, που επιφέρει ο νόμος 4387. Κατά την άποψή μου βάζει ουσιαστικά ταφόπλακα στην προοπτική του Συλλόγου του δικού μας και άλλων, οι οποίοι συγκροτούνται με βάση τον ασφαλιστικό φορέα των μελών τους και θέτει ένα σημαντικό ζήτημα οργάνωσης του Κινήματος και των υφισταμένων Οργανώσεων των Συνταξιούχων. Αυτό πρέπει να το λάβουμε υπ' όψιν μας, αργά ή γρήγορα θα το καταλάβουμε.

Δεύτερον: Θεωρώ ότι ο 4387 δεν αποτελεί μια μεμονωμένη ξαφνική διαδικασία, είναι ένα κομμάτι μιας συνεχούς, δυσμενούς διαδικασίας στο Ασφαλιστικό που κατά την άποψή μου αποτελεί στρατηγικό στόχο αυτού που λέμε «νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποιημένη καπιταλιστική αναδιάρθρωση, πράγμα το οποίο δεν το έχουμε αντιμετωπίσει με την ανάλογη προσοχή, την τακτική και τη στρατηγική από τη μεριά μας.

Η συγχώνευση όλων των συνταξιούχων στον ενιαίο ΕΦΚΑ συνοδεύεται από την πλήρη υπονόμευση και κατάργηση των θεμελιωμένων ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας και όχι των ειδικών δικαιωμάτων, το οποίο αποτελεί την κυρίαρχη κυβερνητική αντίληψη με βάση την οποία επιβλήθηκε η κατάργηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας, δημιουργώντας εκ των πραγμάτων την ανάγκη επαναπροσδιορισμού των στόχων της τακτικής και της στρατηγικής μας.

Το ερώτημα κατά την άποψή μου που προκύπτει είναι αν μπορείς να διασφαλίσεις θεμελιωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα σ’ έναν ενιαίο φορέα ο οποίος εντάσσει υποτίθεται ισότιμα, ασχέτων των όρων και προϋποθέσεων συνταξιοδότησης των επιμέρους ασφαλιστικών φορέων, όλους τους συνταξιούχους στον ΕΦΚΑ, μετατρέπει αυθαίρετα θεμελιωμένα δικαιώματα σε προνοιακά επιδόματα και δημιουργεί τεράστιες αδικίες στο όνομα υποτίθεται της ισότιμης μεταχείρισης.

Προσωπική μου άποψη είναι ότι μπορείς να διασφαλίσεις τα δικαιώματά σου, αρκεί να μη συγχέεις τον τύπο με την ουσία. Γιατί το στρατηγικό ζήτημα δεν είναι προφανώς η διατήρηση του ασφαλιστικού φορέα, αλλά η διασφάλιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων που προκύπτουν από τους όρους και τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης που προβλέπει το καταστατικό του φορέα.

Ο 4387 θεωρεί αυθαίρετα ότι οι προσυνταξιούχοι δεν είμαστε συνταξιούχοι, παρά το γεγονός ότι λαμβάνουμε συντάξεις επί σειρά ετών, σύμφωνα με όρους και προϋποθέσεις του καταστατικού του ΤΕΑΠΕΤΕ που δημιουργήθηκε με την ισχύουσα ασφαλιστική νομοθεσία την οποία καταργεί αναδρομικά. Και αυτό είναι ένα κομβικό ζήτημα που πρέπει να το λάβουμε υπ' όψιν μας.

Θεωρώ όμως ότι το να διεκδικείς απλά την ιδιαιτερότητά σου είναι λάθος τακτική. Το να νομίζεις ότι θα σε μεταχειριστούν με διαφορετικό τρόπο, θεωρώ ότι είναι λάθος. Το ζήτημα που πρέπει ν’ αντιμετωπίσουμε δεν είναι τα επιμέρους δικά μας δικαιώματα, αλλά τα συνολικά ασφαλιστικά δικαιώματα, μάλλον τα ασφαλιστικά δικαιώματα τα βασικά τα οποία αφορούν όλο τον κόσμο, για να διευρύνουμε τις συμμαχίες μας με τον κόσμο της εργασίας, τους εργαζομένους, τους συνταξιούχους και τους ανέργους.

Το να δημιουργείς την ψευδαίσθηση ότι θα παραμείνεις ανέπαφος, αλώβητος και ξεχωριστός, νομίζω ότι ενδεχομένως ν’ αποτελεί αποπροσανατολισμό. Άποψή μου είναι ότι τα προβλήματα λύνονται συλλογικά με μελέτη, προγραμματισμό και συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης. Και σε αυτό μάλλον υστερούμε. Ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστούμε το συνάδελφο Ξανθόπουλο. Το λόγο έχει ο συνάδελφος Ρήγας.

(Πρακτικά Γ.Σ. 28.7.2016, σελ. 32-34)

Παρέμβαση στη Γ.Σ. 28.7.2016 για τη λειτουργία του ΣΣΕΜ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο συνάδελφος Ξανθόπουλος έχει το λόγο.

Κ. ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ: Δυο τρία πράγματα θα πω, δε θα σας κουράσω, για να διευκολύνω λίγο.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι θεωρητικά, η Γενική Συνέλευση πρέπει ν’ αποτελεί την κορυφαία διαδικασία του Συλλόγου, την κορυφαία συλλογική διαδικασία. Δυστυχώς έχω την εκτίμηση ότι σήμερα αυτό δεν έγινε εφικτό ούτε κατανοητό. Άρα είναι σίγουρο ότι πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε, είτε υπερψηφίζοντας το συγκεκριμένο Απολογισμό είτε καταψηφίζοντάς τον, ενδεχομένως με την προοπτική να έχουμε άμεσες εξελίξεις στο Σύλλογο με ό,τι αυτό προϋποθέτει και συνεπάγεται.

Θέλω όμως να πω δυο τρία πράγματα. Κατ' αρχήν είναι σίγουρο ότι υπάρχουν αρκετά προβλήματα στην οργάνωση και τη λειτουργία του Συλλόγου. Έχω μάθει όμως ότι τα προβλήματα αυτά αντιμετωπίζονται με συγκεκριμένες προτάσεις, οι οποίες είτε τροποποιούν προηγούμενες αποφάσεις είτε θεσμοθετούν καινούργιες διαδικασίες.

Σ’ αυτή τη διαδικασία, κάποιοι συμμετέχουν κάποιοι δε συμμετέχουν. Εμείς λοιπόν στα πλαίσια αυτά, προσπαθήσαμε να προτείνουμε κάποια πράγματα όπως π.χ. να δημιουργηθεί κανονισμός λειτουργικών εξόδων και δαπανών και εγκρίθηκε ομόφωνα, όπως προτείναμε στη συνέχεια να δημιουργηθεί κανονισμός λειτουργίας των παραρτημάτων για να ενισχύσουμε την οργανωτική δομή και τη δημοκρατική λειτουργία του Συλλόγου γιατί υπάρχει ένα αντικειμενικό προβληματάκι εκεί.

Υπάρχουν όμως και κάποια προβλήματα τα οποία δεν αντιμετωπίζονται εύκολα. Ένα από αυτά ακούστηκε πριν, είναι το ζήτημα του καταστατικού του Συλλόγου. Το καταστατικό του Συλλόγου έτσι όπως έχει γίνει έχει πάρα πολλά προβλήματα η αλήθεια είναι, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η διαδικασία τροποποίησης που προβλέπει, η οποία είναι σχεδόν απαγορευτική.

Για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να υπάρχει διάθεση όλων, να υπάρχει μια στοιχειώδης συνεννόηση για να μπορούμε να το αλλάξουμε με βάση τις απαγορευτικές πλειοψηφίες που προβλέπει. Αυτό είναι ένα ζήτημα αντικειμενικό που πρέπει να το δούμε. Η συνέλευση πρέπει να είναι των μελών και να ψηφίσει με 3/4. Αυτό πρακτικά δε γίνεται. Άρα πρέπει να βρούμε έναν άλλο τρόπο.

Θα τελειώσω επισημαίνοντας κάποια πράγματα: Απαραίτητη προϋπόθεση για ν’ αντιμετωπισθούν τα προβλήματα, είναι να υπάρχει μια αντίστοιχη βούληση και διάθεση. Εγώ τον τελευταίο καιρό βλέπω ότι έχουν οξυνθεί με πρόσχημα και αφορμή τα υπαρκτά προβλήματα, έχουν αυξηθεί διαδικασίες και πρακτικές που υπονομεύουν τη λειτουργία του Σωματείου.

Κι αυτό είναι ένα ζήτημα που πρέπει να το έχουμε υπ' όψιν μας και να δούμε πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε εκτός αν δε θέλουμε. Το Προεδρείο που έχει φτιαχτεί, άσχετα αν κάποιους τους βολεύει ή όχι, να το παρουσιάζουν με διαφόρους τρόπους, το Προεδρείο έχει συγκροτηθεί στη βάση της αναλογικής και αντιπροσωπευτικής τηρουμένων των αναλογιών συγκρότησης χωρίς αποκλεισμούς.

Κάποιοι αποφάσισαν να συμμετέχουν, κάποιοι δε συμμετείχαν. Το Προεδρείο δεν είναι ένα σχήμα που έχει ενιαία άποψη. Και αυτό θα πρέπει να το έχουμε υπ' όψιν μας. Το ζήτημα το βασικό όμως είναι ότι αν έχουμε ενδεχομένως τη δυνατότητα ν’ αντιμετωπίσουμε κάποια προβλήματα συλλογικά, να έχουμε πλήρη συναίσθηση, συνείδηση, να συνειδητοποιήσουμε ότι μεμονωμένα δε μπορούμε να πετύχουμε τίποτα.

Εγώ μ’ αυτή την έννοια, παρά τις διαφωνίες μου θα ψηφίσω τον Απολογισμό. Εσείς που θα τον καταψηφίσετε ας σκεφτείτε σε μια περίοδο που τρέχουν ζητήματα Ασφαλιστικού…

(Διαλογικές συζητήσεις)

(Πρακτικά Γ.Σ. 28.7.2016, σελ. 74 -75)

Σχέδιο ομιλίας για τη Γ.Σ. της 28.7.2016

Υπάρχουν αρκετά προβλήματα στην οργάνωση και τη λειτουργία του Συλλόγου.

Ορισμένα από αυτά αντιμετωπίζονται σχετικά εύκολα, με την τροποποίηση των παλαιότερων ή τη λήψη νέων αποφάσεων. Αντί λοιπόν, η Ε.Α.Σ. Συνταξιούχων, να παραμείνει, όπως άλλες παρατάξεις, σε μια αρνητική, στείρα και αναποτελεσματική τοποθέτηση, σπέρνοντας παράλληλα διάφορες θεωρίες συνωμοσίας με επιλεκτικά και αναληθή εν πολλοίς στοιχεία,

πρότεινε, στη συνεδρίαση του Δ.Σ. της 21.04.2016, τη δημιουργία Κανονισμού Λειτουργικών Εξόδων και Δαπανών (εγκρίθηκε ομόφωνα) και στη συνέχεια κατέθεσε σχετικό σχέδιο Κανονισμού, το οποίο εξακολουθεί, τρεις μήνες μετά, να βρίσκεται δυστυχώς ακόμα σε διαδικασία συζήτησης, με ευθύνη συγκεκριμένων παρατάξεων,

πρότεινε επίσης, τη δημιουργία Κανονισμού Λειτουργίας Παραρτημάτων, για την ενίσχυση της οργανωτικής δομής και της δημοκρατικής λειτουργίας του ΣΣΕΜ, αφού τα Παραρτήματα μπορούν να έχουν σημαντικό ρόλο, αλλά η σημερινή λειτουργία τους είναι άτυπη, δε στηρίζεται σε συγκεκριμένο πλαίσιο λειτουργίας και για το λόγο αυτό, μεταξύ άλλων, είναι προβληματική.

Άλλα όμως προβλήματα, παρουσιάζουν σημαντικές αντικειμενικές δυσκολίες, όπως η τροποποίηση του Καταστατικού του ΣΣΕΜ, εξαιτίας κυρίως της ανυπέρβλητης διαδικασίας τροποποίησης που προβλέπει το άρθρο 21: απαιτείται απαρτία Γ.Σ. με 1/2 των μελών & έγκριση 3/4 των παρευρισκομένων!

Απαραίτητη προϋπόθεση για την αντιμετώπιση και την επίλυση των προβλημάτων και την ενίσχυση της θεσμικής και συλλογικής λειτουργίας του ΣΣΕΜ, είναι η ύπαρξη σχετικής βούλησης των παρατάξεων.

Δυστυχώς όμως, εκτός από τον εξαρτημένο, πελατειακό και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό και τις συνέπειές του, παρατηρούμε τελευταία, με πρόσχημα και αφορμή υπαρκτά βεβαίως προβλήματα, να επιδίδονται ολοένα και περισσότεροι / περισσότερες σε μια καταστροφική πρακτική υπονόμευσης και απαξίωσης του ΣΣΕΜ, αντί να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση και την επίλυση των προβλημάτων με συγκεκριμένες προτάσεις. Προφανώς, το να κατηγορείς τους άλλους είναι πιο εύκολο και βολικό από το να καταθέτεις προτάσεις, ώστε να συμβάλλεις μαζί με τους άλλους, στην επίλυση των προβλημάτων. Μάλιστα, η υπονόμευση και απαξίωση του ΣΣΕΜ, δεν προέρχεται μόνο από συνταξιούχους που δεν είναι μέλη του σωματείου, όπως θα πίστευε κάποιος. Αποτελεί πλέον συνηθισμένη πρακτική, στην οποία επιδίδονται ακόμη και μέλη του Συλλόγου, αλλά και του ίδιου του Δ.Σ. Τα τελευταία, επιδιώκουν επιπρόσθετα να μας πείσουν ότι αποτελούν τους κήρυκες του καλού, ενώ όσοι συγκρότησαν το προεδρείο του Δ.Σ., είναι εκπρόσωποι του κακού!

Θα ήθελα λοιπόν να υπενθυμίσω ένα σημαντικό στοιχείο που οφείλουμε να έχουμε υπόψη μας, εάν βεβαίως επιθυμούμε να βγάζουμε σωστά συμπεράσματα: το Δ.Σ. του ΣΣΕΜ, πορεύθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς συγκρότηση, επειδή ακριβώς κάποιοι αρνήθηκαν τη συμμετοχή τους, χωρίς αυτό βέβαια να απαλλάσσει απαραίτητα από ευθύνες και τους υπόλοιπους.

Στις 22.4.2016, το Δ.Σ. αποφάσισε κατά πλειοψηφία τη συγκρότηση αντιπροσωπευτικού – αναλογικού προεδρείου χωρίς αποκλεισμούς. Φαίνεται λοιπόν ότι κάποιοι επιθυμούσαν τους αποκλεισμούς. Είναι φανερό, ότι οι παρατάξεις που συγκρότησαν το προεδρείο, το οποίο δεν είναι προγραμματικό, δεν έχουν απαραίτητα τις ίδιες θέσεις. Επέλεξαν όμως αυτή τη λύση, ώστε να καταστεί εφικτή η ομαλή λειτουργία του ΣΣΕΜ.

Και αυτό ακριβώς το ουσιαστικό χαρακτηριστικό, η επιλογή να λειτουργήσει ομαλά ο ΣΣΕΜ, διαφοροποιεί πλήρως τις δύο διαφορετικές προσεγγίσεις, που εκφράζονται στο Δ.Σ. Γιατί μόνο συλλογικά, ως ΣΣΕΜ, μπορούμε ενδεχομένως να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τα προβλήματά μας και όχι μεμονωμένα.

Πέρα όμως από τα προβλήματα που αφορούν την οργάνωση και τη λειτουργία του ΣΣΕΜ, υπάρχει το πολύ σημαντικότερο πρόβλημα της προοπτικής του.

Είναι γνωστό ότι τα σωματεία συνταξιούχων δεν υπάγονται στην εργατική νομοθεσία, στο βαθμό βεβαίως που υπάρχει αυτή ως διακριτός τομέας στη χώρα μας, αλλά σύμφωνα με τις προβλέψεις του Αστικού Κώδικα. Συνήθως δε, δημιουργούνται με βάση τον εργασιακό χώρο καταγωγής των μελών τους ή τον ασφαλιστικό φορέα τους, όπως π.χ. συμβαίνει με το ΣΣΕΜ, μέλη του οποίου μπορούν να γίνουν όσοι / όσες λαμβάνουν σύνταξη από το ΤΕΑΠΕΤΕ. Αυτή η προϋπόθεση από μόνη της, αποτελεί περιοριστικό όρο για την ανανέωση των μελών του ΣΣΕΜ, αφού εκτός από τη συνεχή επιδίωξη κατάργησης των καταστατικών του ρυθμίσεων του ΤΕΑΠΕΤΕ, υπάρχει επιπρόσθετα και το καταληκτικό χρονικό όριο της 31ης.12.1992.

Ο Ν. 4387/2016, εφόσον εφαρμοστεί ως έχει, βάζει ουσιαστικά, εκτός των άλλων, ταφόπλακα στην προοπτική του ΣΣΕΜ. Η ένταξη όλων των ασφαλιστικών φορέων στον ΕΦΚΑ, θέτει εκ των πραγμάτων και ζήτημα οργάνωσης του κινήματος των συνταξιούχων και της προοπτικής των υφιστάμενων οργανώσεών τους, που θα υποχρεωθούν, αργά ή γρήγορα, να το αντιμετωπίσουν.

Παράλληλα, θέτει και ένα πρόσθετο σημαντικό ζήτημα, το οποίο θα έπρεπε έτσι κι αλλιώς να έχουμε αντιμετωπίσει, πράγμα που δεν έγινε, με αποτέλεσμα να εισπράττουμε σήμερα τις αρνητικές συνέπειες της τακτικής μας: οι συνεχείς δυσμενείς ασφαλιστικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων, στρατηγικός στόχος της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποιημένης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, δεν έγινε κατανοητή από τη μεριά του κόσμου της εργασίας (εργαζόμενους, ανέργους, συνταξιούχους) και δεν αντιμετωπίστηκαν με την οφειλόμενη χάραξη της ανάλογης τακτικής και στρατηγικής, αλλά μεμονωμένα και αποσπασματικά.

Το σημερινό αποτέλεσμα αυτής της αρνητικής πορείας, οδηγεί στην ένταξη όλων των συνταξιούχων στον ενιαίο ΕΦΚΑ, η οποία συνοδεύεται από την πλήρη κατάργηση βασικών (και όχι ειδικών) θεμελιωμένων ασφαλιστικών δικαιωμάτων, δημιουργώντας εκ των πραγμάτων, την ανάγκη επανεξέτασης των στόχων, της τακτικής και της στρατηγικής μας.

Μπορούν άραγε να διασφαλιστούν τα θεμελιωμένα ασφαλιστικά μας δικαιώματα σε έναν ενιαίο φορέα ασφάλισης, στον οποίο:

• εντάσσονται, ισότιμα υποτίθεται, όλοι αδιακρίτως οι συνταξιούχοι, άσχετα από τους όρους και τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης των επιμέρους ασφαλιστικών φορέων προέλευσής τους;
• μετατρέπονται αυθαίρετα τα θεμελιωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα σε προνοιακά επιδόματα;
• δημιουργούνται τελικά τεράστιες αδικίες, στο όνομα υποτίθεται της ισότιμης μεταχείρισης;

Η δική μου απάντηση είναι καταφατική. Αρκεί βεβαίως να μη συγχέουμε τον τύπο με την ουσία. Γιατί, στρατηγικό ζήτημα δεν είναι η εσαεί διατήρηση του ασφαλιστικού φορέα, αλλά η διασφάλιση των βασικών ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας, που προκύπτουν από τους όρους και τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης που προβλέπει το καταστατικό του υπό διάλυση ασφαλιστικού μας φορέα. Επιλογή την οποία δυστυχώς, δε διεκδικήσαμε, με αποτέλεσμα την ιδιαίτερα δυσμενή σημερινή μας αντιμετώπιση από το Ν. 4387/2016, που ορίζει αυθαίρετα ότι οι προ συνταξιούχοι (του ΤΕΑΠΕΤΕ), δεν είναι συνταξιούχοι, παρά το γεγονός ότι λαμβάνουν συντάξεις επί σειρά ετών, με τους όρους και τις προϋποθέσεις του καταστατικού του ΤΕΑΠΕΤΕ, το οποίο δημιουργήθηκε με ΣΣΕ, στο πλαίσιο της ισχύουσας τότε εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας, η οποία ουσιαστικά καταργείται αναδρομικά!

Σε μία δυστοπική συγκυρία όπου τα πάντα καταρρέουν, η οποία δεν περιορίζεται στα όρια της μικρής γειτονιάς σου, το να διεκδικείς τη διασφάλιση της δικής σου ιδιαιτερότητάς, αποτελεί λανθασμένη κι αναποτελεσματική τακτική, που σε απομονώνει επιπλέον από τους φυσικούς συμμάχους σου. Αντίθετα, η διεκδίκηση των κοινών βασικών δικαιωμάτων, διευρύνει τις συμμαχίες σου, σε ενώνει με τον κόσμο της εργασίας για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή τους και διασφαλίζει παράλληλα την ουσία των θεμελιωμένων ασφαλιστικών δικαιωμάτων σου. Το να δημιουργείς την ψευδαίσθηση ότι θα παραμείνεις ανέπαφος, αλώβητος και ξεχωριστός ή ότι θα σε αντιμετωπίσουν με διαφορετικό τρόπο, σε μια διαρκή διαδικασία κατά την οποία καταστρατηγούνται τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, ως αποτέλεσμα της στρατηγικής επίθεσης των αντιπάλων σου και όχι τυχαία, αποτελεί ένδειξη αδυναμίας να αντιληφθείς την ουσία της σημερινής συγκυρίας και οδηγεί αναπόφευκτα σε λανθασμένη και αποπροσανατολιστική τακτική.

Τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται, ούτε λύνονται με ψευδαισθήσεις, παραμύθια, μάγους και μαγικές συνταγές. Λύνονται συλλογικά, με μελέτη, προγραμματισμό και συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης. Και αυτό ακριβώς είναι το ζήτημα, είτε το θέλουμε είτε όχι, στο οποίο οφείλουμε να απαντήσουμε με πειστικό τρόπο. Δυστυχώς όμως, δεν είμαστε ακόμη επαρκώς προετοιμασμένοι.

Υ.Γ. Πρόκειται για σχέδιο ομιλίας για τη Γ.Σ. του ΣΣΕΜ της 28.07.2016, το οποίο τελικά αποτέλεσε τη βάση δύο επιμέρους παρεμβάσεων, που έγιναν σύμφωνα με τη διαδικασία που αποφάσισε η Γ.Σ.

Ανοιχτή επιστολή προς το Διοικητικό Συμβούλιο του Σ.Σ.ΕΜ.

Ανοιχτή επιστολή προς το

Διοικητικό Συμβούλιο του Σ.Σ.ΕΜ.

Συνάδελφοι,

Εντελώς τυχαία, κατά την διάρκεια διαδικτυακής περιήγησης, διαπίστωσα την ύπαρξη δημόσιας ομάδας στο facebook, με την επωνυμία “ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ” και το λογότυπο του Σ.Σ.ΕΜ. [1] Η περιγραφή της ομάδας είναι “ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ ΜΕ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ”. Δημιουργήθηκε στις 7.11.2015 και ως διαχειριστής φαίνεται ο “Boss στην εταιρεία ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΛΛΑΔΟΣ” κ. Ζαχαρίας Κωνσταντάκης. [2]

Από όσα μπορώ να γνωρίζω, δεν υπάρχει απόφαση του Δ.Σ. για δημιουργία ανάλογης ομάδας. Πολύ δε περισσότερο δεν υπάρχει απόφαση ανάθεσης ρόλου διαχειριστή στον κ. Κωνσταντάκη. Κατά συνέπεια, η δημιουργία και η διαχείρισή της έγιναν πιθανότατα αυθαίρετα και εν αγνοία του ΣΣΕΜ. Γεγονός που μπορεί ενδεχομένως να επιφέρει δυσάρεστες νομικές συνέπειες, εξαιτίας της αυθαίρετης, παράτυπης και καταχρηστικής χρήσης του τίτλου και του λογότυπου του Συλλόγου, χωρίς καμία απολύτως σχετική άδεια - εξουσιοδότηση, για λόγους μάλιστα πέραν από και σε αντίθεση με τις προβλέψεις του Καταστατικού του.

Τελευταία, ο κ. Κωνσταντάκης έχει αναδειχθεί σε αρνητικό πρωταγωνιστή ενεργειών σε βάρος του ΣΣΕΜ. Συγκεκριμένα, όπως είναι γνωστό, συνυπέγραψε την από 4.7.2016, μνημειώδη κατά τα άλλα, “ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ, ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ, ΑΙΤΗΣΗ, ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΞ. ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ Της “ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΩΝΑ Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε.” προς τα μέλη του Δ.Σ., με την οποία επιχειρείται η χειραγώγηση των απόψεών τους, ενώ πρόσφατα ανάρτησε στα κοινωνικό δίκτυο “ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΝΑ ΕΓΓΡΑΦΟΥΜΕ ΜΕΛΗ ΣΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΤΗΣ ΑΛΦΑ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ...”. [3]

Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το περιεχόμενο και άλλων καταχωρημένων αναρτήσεων στην προαναφερόμενη δημόσια ομάδα, λειτουργούν απαξιωτικά και υπονομευτικά για το ΣΣΕΜ. Επομένως, το Δ.Σ. οφείλει άμεσα να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, με στόχο τη διασφάλιση, τη διαφύλαξη και την ενίσχυση της αξιοπιστίας του ΣΣΕΜ.

Σε αυτή την κατεύθυνση, προτείνω την παρακάτω ήπια κλιμάκωση αντιμετώπισης του προβλήματος:

Άμεση καταρχήν επικοινωνία με το διαχειριστή, για να του ζητηθεί να καταργήσει ή να μετονομάσει άμεσα τη συγκεκριμένη δημόσια ομάδα, αφού χρησιμοποιεί καταχρηστικά και παράτυπα τον τίτλο και το λογότυπο του ΣΣΕΜ.

Σε περίπτωση άρνησης, να γίνει άμεση αναφορά της συγκεκριμένης δημόσιας ομάδας στο Facebook, με αιτιολογία την παράτυπη και καταχρηστική χρήση του τίτλου και του λογότυπου του Συλλόγου.

Να ακολουθήσει σαφής προειδοποίηση για τις ενδεχόμενες νομικές συνέπειες, που μπορεί να επιφέρει η συγκεκριμένη άρνηση συνεργασίας για την αποκατάσταση του προβλήματος.

Τέλος, εφόσον και αυτή τη φορά δεν λυθεί το πρόβλημα, θεωρώ ότι το Δ.Σ. είναι υποχρεωμένο να αναθέσει πλέον σε νομικό σύμβουλο του ΣΣΕΜ τις περαιτέρω νομικές ενέργειες.

Ενδεχομένως, θα βοηθούσε η σχετική παρότρυνση προς τον κ. Κωνσταντάκη, να προχωρήσει άμεσα τη μετεγγραφή του στο Σύλλογο Συνταξιούχων της Alpha Bank, όπως ο ίδιος προτείνει άλλωστε, ώστε να είναι απόλυτα ευχαριστημένος. Ο ΣΣΕΜ οφείλει λογικά, να ενδιαφέρεται για την αποκατάσταση της ηρεμίας και της ευχάριστης διάθεσης των μελών ή / και των πρώην μελών του. Εξάλλου, με τον τρόπο αυτό, θα αποφύγει να βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να κάνει χρήση συγκεκριμένων άρθρων του Καταστατικού. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Θα ήθελα όμως να ομολογήσω ότι με προβληματίζει ιδιαίτερα το κίνητρο εγγραφής, των 341 σήμερα μελών, στη συγκεκριμένη ομάδα. Πολύ περισσότερο, όταν ανάμεσά τους βρίσκονται (δυστυχώς) και ένα μέλος του Δ.Σ., καθώς και επώνυμα, κατά τα άλλα, μέλη του ΣΣΕΜ, με προηγούμενη συνδικαλιστική δράση.

Τι να είναι άραγε αυτό που σε ωθεί να παραμένεις μέλος σε μια ομάδα η οποία, όχι μόνο δεν προάγει τον ουσιαστικό διάλογο, από τον οποίο άλλωστε μόνο θετικά αποτελέσματα μπορούν να προκύψουν, αλλά συμβάλλει αντίθετα στην υπονόμευση και την απαξίωση της θεσμικής και συλλογικής λειτουργίας του σωματείου;

Προβλήματα στην οργάνωση και τη λειτουργία του ΣΣΕΜ υπάρχουν σίγουρα αρκετά. Είμαι άλλωστε σε θέση να τα γνωρίζω πλέον καλλίτερα από πριν. Μπορεί όμως η σωστή καταρχήν διάθεση κριτικής να φθάνει στο σημείο να δικαιολογήσει την υπονόμευση και την απαξίωση του σωματείου;

Να το θέσω διαφορετικά. Γιατί άραγε μια θεμιτή καταρχήν κριτική στάση απέναντι σε υπαρκτά προβλήματα, θα πρέπει να ανέχεται πρακτικές που α) επιχειρούν να υποκαταστήσουν απαράλλαχτη (χαλίφης στη θέση του χαλίφη δηλαδή), εάν φυσικά δεν την επιβαρύνουν κιόλας, την ίδια ακριβώς ανεπιθύμητη κατάσταση, β) υπονομεύουν και απαξιώνουν ουσιαστικά το θεσμικό και συλλογικό ρόλο του ΣΣΕΜ, γ) επιχειρούν να χειραγωγήσουν και να ποινικοποιήσουν, με αστείες μάλιστα μεθοδεύσεις, τη διαφορετική άποψη, αντί να επιδιώκει αντίθετα, να συμβάλλει θετικά στην ουσιαστική και αποτελεσματική αντιμετώπιση και επίλυση των προβλημάτων;

Τι αλήθεια μπορεί να περιμένει κανείς από μια διαδικτυακή δημόσια ομάδα, που χρησιμοποιεί παράτυπα και καταχρηστικά το όνομα και το λογότυπο ενός σωματείου, το οποίο ακριβώς απαξιώνει και υπονομεύει, αναρτώντας περιεχόμενο που δεν έχει καμία σχέση με το ρόλο και το σκοπό δημιουργίας του;

Είναι δυνατό να πιστεύει κανείς / καμία ότι το συγκεκριμένο μέσο μπορεί να αποτελεί μέρος του δικτύου επικοινωνίας του ΣΣΕΜ με τα μέλη του;

Εξαντλείται το πρόβλημα και περιορίζεται αποκλειστικά στην ατομική ευθύνη του διαχειριστή της ομάδας;

Τέλος, ποιο ακριβώς μπορεί να είναι το ουσιαστικό επιχείρημα που ούτε ένας / μια δε σκέφθηκε να αντιδράσει και να ενημερώσει σχετικά το Σύλλογο;

Θεωρώντας ότι το πρόβλημα είναι πολύ πιο σύνθετο από όσο το παρουσίασα, παρακαλώ να συζητηθεί στην επόμενη συνεδρίαση του Δ.Σ., ώστε να αντιμετωπιστεί άμεσα.

Λιτόχωρο, 21.7.2016

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς,

Κώστας Ξανθόπουλος

Αντιπρόεδρος Δ.Σ. ΣΣΕΜ

Σημειώσεις:

[1] https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1709417419303210&set=gm.1690880191194590&type=3&theater και https://www.facebook.com/groups/1659837537632189/?fref=ts

[2] https://www.facebook.com/groups/1659837537632189/admins

[3] https://www.facebook.com/groups/208721802496170/permalink/1260125410689132/

Υ.Γ. Η αποστολή ση διεύθυνση ηλεκτρονικής αλληλογραφίας του ΣΣΕΜ (info@ssem.gr) έγινε στις 22.07.2016 11:09 π.μ.

Συνεδρίαση Δ.Σ. Σ.Σ.ΕΜ. 5.7.2016 (και όχι μόνο)

Η συνεδρίαση έγινε στο σαλονάκι του γραφείου του Προέδρου του Δ.Σ. και τα πρακτικά κρατήθηκαν χειρόγραφα, γιατί η αίθουσα συνεδριάσεων διαμορφώθηκε για την εγκατάσταση του αναγκαίου εξοπλισμού και του συνεργείου που θα συλλέξει τα στοιχεία για την εκπόνηση της αναλογιστικής μελέτης, για την οποία αποφάσισε ομόφωνα ο Σ.Σ.ΕΜ.

Πρώτο και βασικό θέμα ημερήσιας διάταξης, όπως εξελίχθηκε, η “ενημέρωση για τη συνάντηση που είχαν τα Διοικητικά Συμβούλια του Συλλόγου Συνταξιούχων Εμπορικής Τράπεζας και Alpha Bank την ημέρα της κινητοποίησης – συμπεράσματα”. Αρκετές λεπτομέρειες δημοσιεύτηκαν εν τω μεταξύ, όπως π.χ. οι δηλώσεις του Υφυπουργού ότι “το ποσοστό των μειώσεων σχεδιάζεται να είναι στο 19,5% ... η κατώτερη σύνταξη δεν θα πάει κάτω από τα 600 ευρώ”, κάνοντας φανερό ότι δεν αλλάζουν οι αρνητικές συνέπειες του Ν. 4387/16 για τις συντάξιμες αποδοχές μας. Η συνάντηση με τον κ. Πετρόπουλο, που παρέπεμψε τους συνομιλητές του στη νομική του σύμβουλο, για διευκρινίσεις σχετικά με την εφαρμογή του νόμου, διεκόπη όταν ο εκπρόσωπος της ΚΙΣΥΕΤ εξαπέλυσε “αγωνιστικούς” χαρακτηρισμούς και ανέξοδες απειλές κατά του Υφυπουργού, ο οποίος και αποχώρησε. Το ερώτημα που προκύπτει βεβαίως σε παρόμοιες περιπτώσεις είναι, για ποιο λόγο να ζητήσεις συνάντηση με το Υπουργείο, όταν με τη στάση σου την υπονομεύεις;

Μετά την άδοξη διακοπή της συνάντησης, αρκετοί από τους παρευρισκόμενους προχώρησαν σε αυτοσχέδια διαμαρτυρία έξω από την ΑΛΦΑ ΜΠΑΝΚ, με αδιευκρίνιστους στόχους και αποτελέσματα. Οι διοικητικοί σύμβουλοι της ΚΙΣΥΕΤ έστειλαν μέηλ σε μεμονωμένα μέλη του Δ.Σ., αναφέροντας ότι “Μετα απο απαίτηση των συγκεντρωμένων συναδέλφων για νεα δυναμικότερη αντίδραση στις επερχόμενες δραματικές μειώσεις των αποδοχών μας σας καλούμε στην διοργάνωση νέου συλλαλητηρίου στο Υπουργείο Εργασίας και στην ALPHA BANK την Τεταρτη 6 Ιουλίου 2016 και ωρα 10:30”. Όπως εξήγησε μάλιστα ο παρευρισκόμενος στη συνεδρίαση του Δ.Σ. σύμβουλος της ΚΙΣΥΕΤ, “μετά τη συγκέντρωση έπρεπε να καθοριστούν οι επόμενες κινήσεις του ΣΣΕΜ. Προφανώς οι κινητοποιήσεις των συναδέλφων θορύβησαν κάποιους και το σωματείο δεν έκανε τίποτε”(!). Αυτή τη φορά μάλιστα, απευθυνόμενος για πρώτη φορά στο Δ.Σ., πρότεινε συγκέντρωση για την Τετάρτη 13.7.2016, χωρίς να διευκρινίσει, τι ακριβώς ήταν αυτό που θορύβησε και ποιους, από μια κινητοποίηση που συνδιοργάνωσαν ο ΣΣΕΜ και ο Σύλλογος Συνταξιούχων Alpha Bank. Και από που ακριβώς προκύπτει η απραξία του σωματείου!

Με αφορμή λοιπόν τη συγκεκριμένη πρόταση και τη γνωστή κακόπιστη πρακτική της, η οποία χαρακτηρίζει την ιδιότυπη σχέση της ΚΙΣΥΕΤ με το ΣΣΕΜ, επαναλήφθηκε για άλλη μια φορά, η συνήθης διαδικασία των γενικών εκτιμήσεων – τοποθετήσεων - μονολόγων και ανούσιων αντεγκλήσεων, που ανέδειξε τις διαφορετικές προσεγγίσεις των παρατάξεων και σε άλλα ζητήματα, σε ένα από τα οποία, και συγκεκριμένα στην εισαγγελική παραγγελία για χορήγηση των στοιχείων για την εκπόνηση της αναλογιστικής μελέτης, θα αναφερθώ σύντομα, με άλλο σημείωμα.

Η συνεδρίαση ολοκληρώθηκε σε κλίμα έντονου προβληματισμού, αβεβαιότητας και αδιεξόδου, αφού όλες οι ενέργειες που υιοθέτησε μέχρι σήμερα ο ΣΣΕΜ, αποδείχθηκαν το ίδιο αναποτελεσματικές. Πολύ περισσότερο όταν αυτοί ακριβώς που παριστάνουν τους αλάνθαστους και μοναδικούς κατόχους της αλήθειας και της απόλυτα θετικής υποτίθεται πρότασης, αναμασούν παγίως και με περίσσεια αφέλεια, την επιχειρηματολογία του Υπουργείου, η οποία ακριβώς χρησιμοποιήθηκε για την ιδιαίτερα αρνητική αντιμετώπιση που μας επιφύλαξε ο Ν. 4387/2016. Ισχυρίζεται λοιπόν αυθαίρετα ο Υφυπουργός, ότι οι προσυνταξιούχοι δεν είναι συνταξιούχοι και ότι επέλεξε τη συγκεκριμένη αντιμετώπισή μας για να διασφαλίσει το ασφαλιστικό δικαίωμα! Οι άνθρωποι δηλαδή που συμπλήρωσαν τις ασφαλιστικές προϋποθέσεις, κατοχύρωσαν δικαίωμα συνταξιοδότησης και συνταξιοδοτούνται εδώ και χρόνια, στα πλαίσια φυσικά των προβλέψεων της ισχύουσας νομοθεσίας, έπαψαν ξαφνικά να είναι συνταξιούχοι για τον κ. Πετρόπουλο!

Το ίδιο όμως επιχείρημα χρησιμοποιεί και η ΚΙΣΥΕΤ, λέγοντας ότι “δεν είμαστε συνταξιούχοι, αλλά λαμβάνουμε την προσυνταξιοδοτική παροχή, η οποία μέχρι σήμερα χρηματοδοτούνταν από την Τράπεζα και όχι από το κράτος”, μιλώντας για το ειδικό ασφαλιστικό δικαίωμα που “έχει εγγυηθεί να το πληρώνει η Τράπεζα”, παραβλέποντας ότι αυτό οφείλεται στη Συλλογική Σύμβαση που υπέγραψαν Σύλλογος εργαζομένων και Τράπεζα, στο πλαίσιο ακριβώς των σχετικών προβλέψεων της υφιστάμενης, κατά την περίοδο δημιουργίας και τροποποίησης του καταστατικού του ΤΕΑΠΕΤΕ, ασφαλιστικής νομοθεσίας. Αυτό ακριβώς αμφισβητεί και καταργεί ο Ν. 4387/16, με αυθαίρετα επιχειρήματα, θίγοντας την ουσία των βασικών (και όχι ειδικών) ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας! Το προσυνταξιοδοτικό όμως, οφείλει την ύπαρξή του στην ασφαλιστική νομοθεσία, είμαστε συνταξιούχοι και αυτό είναι το δικαίωμα που πρέπει να αποκαταστήσουμε και να διασφαλίσουμε.

Επιμένει επίσης η ΚΙΣΥΕΤ να αναδεικνύει ως άμεση λύση τη χρηματοδότηση από την Alpha, τη στιγμή που το άμεσο πρόβλημα, με την ένταξή μας στον ΕΦΚΑ, είναι η διάλυση των ασφαλιστικών φορέων (ΕΤΑΤ, ΤΕΑΠΕΤΕ) και η πλήρης κατάργηση των νόμιμων προϋποθέσεων συνταξιοδότησης, σύμφωνα με τις καταστατικές διατάξεις του ΤΕΑΠΕΤΕ, συμβάλλοντας έτσι στον αποπροσανατολισμό, συνειδητά ή ασυνείδητα δεν έχει σημασία, δημιουργώντας παράλληλα λανθασμένες προσδοκίες, όταν ισχυρίζεται ότι “είμαστε αποφασισμένοι να προσδιορίσουμε το ύψος της απαίτησής μας με την αναλογιστική μελέτη, την οποία θα κάνουμε, είτε μας δώσουν είτε δε μας δώσουν τα στοιχεία”! Η μετάθεση της αντιμετώπισης του άμεσου και ουσιαστικού προβλήματος, δηλαδή της κατάργησης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας, για τη διεκδίκηση οικονομικής απαίτησης [1] που θα κριθεί δικαστικά στο απώτερο μέλλον, αποτελεί τελικά σαφή ένδειξη ανευθυνότητας, εάν φυσικά δεν πρόκειται για συνειδητή επιλογή εφησυχασμού, που ενισχύει την πλήρη αποδοχή της φιλοσοφίας του Ν. 4387/2016.

Προσωπικά, εκφράζοντας περισσότερο την αγωνία μου και όχι κάποια μαγική συνταγή, όπως φαντασιώνονται ότι κάνουν ορισμένοι, επέμεινα ότι το δίλημμα δεν είναι απραξία (να μην κάνουμε τίποτε) ή πρακτική γυμναστική (να κάνουμε κάτι ως αυτοσκοπό, για να λέμε ότι κάτι κάναμε). Οι υπαρκτές αδυναμίες μας, που δεν αποτελούν αποκλειστικό χαρακτηριστικό του ΣΣΕΜ, είναι σίγουρο ότι θα επιβαρυνθούν ακόμη περισσότερο από ενδεχόμενες άστοχες και αναποτελεσματικές επιλογές. Γιαυτό, η διερεύνηση των τρόπων αντιμετώπισης της σημερινής αρνητικής συγκυρίας, που αφορά άμεσα την επιπρόσθετη μείωση των συντάξιμων αποδοχών μας και την κατάργηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας, δε μπορεί να στηριχθεί αποκλειστικά στο θυμικό, ακολουθώντας τυφλά την κάθε αυθόρμητη (;) πρόταση, στοιχείο ενδεικτικό εξάλλου της γενικευμένης ανασφάλειας που βιώνουμε, ως συνέπεια των πολλαπλών επιθέσεων που δεχόμαστε τα τελευταία χρόνια. Αντίθετα, η διερεύνηση αυτή είναι απαραίτητο να γίνει με θεσμικό και συντεταγμένο τρόπο, να είναι το αποτέλεσμα ενός ουσιαστικού προγραμματισμού και να έχει συγκεκριμένους στόχους. Να επιδιώξουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, στο πλαίσιο ενός συγκεκριμένου προγράμματος δράσης και στόχων, το οποίο οφείλει να διερευνήσει και να επεξεργαστεί το Δ.Σ., με τη βοήθεια όσων ενδιαφέρονται να συμβάλουν στην ουσιαστική αντιμετώπιση των προβλημάτων μας. Γιατί η κριτική έχει νόημα μόνο όταν επιδιώκει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα και όχι όταν επιδιώκει να ποινικοποιήσει τις διαφορετικές απόψεις ή / και να συμβάλει στο ξεκατίνιασμα, σπορ στο οποίο επιδίδονται δυστυχώς, ακόμη και όσοι / όσες επιθυμούν, κατά τα άλλα, να ασχοληθούν με τα κοινά.

Η πρόταση της ΚΙΣΥΕΤ για τη συνέχιση των συγκεκριμένων, αναποτελεσματικών όπως μέχρι τώρα αποδείχθηκαν, συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας, η οποία δε λαμβάνει υπόψη της το ευρύτερο δυσμενές πλαίσιο, τους υπάρχοντες συσχετισμούς και τα πραγματικά διακυβεύματα της περιόδου, έλαβε μόνο την ψήφο του συμβούλου της και καταψηφίστηκε από τα υπόλοιπα έξι παρόντα μέλη του Δ.Σ., ενώ δύο σύμβουλοι απουσίαζαν. Και μπορεί η ΚΙΣΥΕΤ να ισχυρίζεται ότι “Η άλλη πλευρά, Υπουργείο – Alpha bank και “πρόθυμοι” συνδικαλιστές πήρε το μήνυμα των κινητοποιήσεών μας” ή “Από ότι φαίνεται, το μήνυμα το πήρε και το προεδρείο του ΣΣΕΜ και σύσσωμο, στο Δ.Σ. της Τρίτης 5.7.2016, αποφάσισε να βάλει τέλος στις συγκεντρώσεις, γιατί βλάπτουν ... τα αιτήματά μας”, αλλά δε μας εξηγεί ποια ακριβώς είναι τα αιτήματα στα οποία διαφωνεί το Προεδρείο και ποια ακριβώς είναι η περίφημη “ΠΕΡΙΕΡΓΗ” ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΣΣΕΜ.

Θα ήθελα να παρατηρήσω εδώ ότι, η έπαρση και ο αυτοθαυμασμός, ιδιαίτερα όταν δεν δικαιολογούνται από τις εξελίξεις, δεν αποτελούν θετικά χαρακτηριστικά, όπως φαντασιώνονται ορισμένοι. Ενδεχομένως μάλιστα να εκφράζουν συμπτώματα ενός επερχόμενου νοσήματος, το οποίο είναι καλό να αντιμετωπιστεί εγκαίρως, ώστε να μη δημιουργήσει περαιτέρω παρενέργειες. Φαίνεται όμως ότι η ΚΙΣΥΕΤ επέλεξε (και είναι αναφαίρετο δικαίωμά της, αλλά θα πρέπει να αποδεχθεί και τις συνέπειες), να ταυτιστεί ολοένα και περισσότερο με όσους / όσες φροντίζουν σε κάθε “ευκαιρία” να υπονομεύουν το θεσμικό και συλλογικό ρόλο του ΣΣΕΜ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο άλλωστε ότι μιλάει για “ΠΕΡΙΕΡΓΗ” ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΣΣΕΜ, ως εξωτερικός, ουδέτερος και αμέτοχος παρατηρητής και όχι ως συστατικό στοιχείο του. Στάση που προκαλεί εύλογα ερωτηματικά για το ρόλο της στο Δ.Σ. και το ΣΣΕΜ. Και είναι ανησυχητικό επίσης, ότι για πρώτη φορά, από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, προσθέτει και ένα επιπλέον στοιχείο στην “επιχειρηματολογία” της: το συνειδητό ψέμα. [2] Και εξηγούμαι.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, κατατέθηκε πρόταση για σύγκλιση της αναβληθείσας Γενικής Συνέλευσης. Υπήρξαν διαφορετικές προσεγγίσεις σχετικά με την ημερομηνία και εν μέρει για τα θέματα ημερήσιας διάταξης, αλλά η απόφαση για τη σύγκλιση Γενικής Συνέλευσης ήταν ομόφωνη. Κατά πλειοψηφία αποφασίστηκε μόνο η ημερομηνία διεξαγωγής της. Επομένως, οι ισχυρισμοί της ΚΙΣΥΕΤ, ότι οι υπόλοιποι διοικητικοί σύμβουλοι (τους οποίους αναφέρει ονομαστικά εν είδει δημόσιας προγραφής!) “αποφάσισαν σύγκλιση Γεν. Συνέλευσης για την Πέμπτη 28 Ιουλίου 2016”, καθώς και η ανάρτηση μέλους της Συντονιστικής Επιτροπής της (η οποία για αδιευκρίνιστους λόγους κατέβηκε), ότι “Η απόφαση του Δ.Σ. για έκτακτη Γενική Συνέλευση στις 28.07.2016 οδηγεί άμεσα στο σταμάτημα των κινητοποιήσεών μας!” αποφεύγουν συνειδητά να αναφέρουν την αλήθεια, ότι η σύγκλιση της Γ.Σ. αποφασίστηκε ομόφωνα, επομένως και με τη θετική ψήφο του εκπροσώπου της, ο οποίος ζητούσε μάλιστα την άμεση σύγκλισή της, ψήφισε την πρόταση για τις 19.7.2016, η οποία έλαβε 2 ψήφους, έναντι των 5 ψήφων που έλαβε η πρόταση για διεξαγωγή της Γ.Σ. στις 28.7.2016, ώστε να υπάρξει επαρκής χρόνος για την ταχυδρομική ενημέρωση και όσων δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο.

Θα ήθελα επίσης να σημειώσω, με κίνδυνο να ενοχληθούν ορισμένοι, ότι οι μόνες επιφυλάξεις που εκφράστηκαν στη διάρκεια της συνεδρίασης, ήταν αυτές που κατέθεσα σχετικά με το χρόνο απόφασης και σύγκλισης της Γ.Σ., την οποία παρόλαυτά συνειδητά υπερψήφισα. Γιατί θεωρώ, μεταξύ άλλων, ότι η (ομόφωνη έστω) απόφαση για σύγκλιση της Γ.Σ. τον Ιούλιο, στο πλαίσιο που προτάθηκε και αποφασίστηκε, πετάει τη μπάλα στην κερκίδα, μεταφέρει εκτός Δ.Σ. την ευθύνη χάραξης του προγράμματος δράσης και των στόχων του ΣΣΕΜ, με κίνδυνο μάλιστα να θεωρηθεί ότι αποσκοπεί ενδεχομένως και στη μικρή παρουσία των συναδέλφων.

Είμαι περίεργος ειλικρινά, να μάθω αν και οι δέκα περίπου φίλοι/ φίλες της ΚΙΣΥΕΤ που βρέθηκαν στη συνεδρίαση του Δ.Σ., θεωρούν ότι η αλήθεια είναι είδος που χρησιμοποιείται κατά περίπτωση. Ρητορικό μεν το ερώτημα, ουσιαστική όμως η απορία μου.

Τέλος, για μία ακόμη φορά, αναβλήθηκε η συζήτηση για τον Κανονισμό Λειτουργικών Εξόδων και Δαπανών.

Πεύκα, 15.07.2016

[1] Για τη διερεύνηση και διεκδίκηση της οποίας άλλωστε, έχει αποφασίσει καταρχήν το Δ.Σ.

[2] Υπάρχουν πολλοί τρόποι να πεις ψέμματα. Ένας από αυτούς είναι να μη πεις την αλήθεια, όπως αντιλήφθηκα, κυριολεκτικά επί του πιεστηρίου, ότι κάνει με νέα ανάρτησή της η ΚΙΣΥΕΤ, όπου υπαινίσσεται ότι η κοινή συγκέντρωση στο Υπουργείο στις 28.7.2016, ήταν αποτέλεσμα της συνάντησης των φίλων της στο Polis Cafe και όχι προϊόν της κοινής απόφασης των Συλλόγων Συνταξιούχων Εμπορικής και ΑΛΦΑ ΜΠΑΝΚ!

Υ.Γ. Η καθυστερημένη (όχι απαραίτητα συνειδητά), σύνοψη της συνεδρίασης του Δ.Σ., μου έδωσε τη δυνατότητα να λάβω υπόψη μου τις δημοσιεύσεις - προσεγγίσεις που μεσολάβησαν, τις οποίες, είναι φανερό, δεν άφησα ανεκμετάλλευτες.