Σύμφωνα με
το άρθρο 11 του καταστατικού “Η Γενική
Συνέλευση είναι το ανώτατο όργανο του
Συλλόγου, ασκεί την εποπτεία και τον
έλεγχο του Διοικητικού Συμβουλίου του
… Έχει συντρέχουσα αρμοδιότητα με το
Διοικητικό Συμβούλιο να αποφασίζει για
τις λοιπές υποθέσεις του Συλλόγου ...
Αποφασίζει για κάθε ζήτημα που δεν
προβλέπεται από το Καταστατικό”.
Αντί όμως η
Γ.Σ. να αποτελεί το ανώτατο όργανο
συνάντησης, αντιπαράθεσης, διαλόγου,
σύνθεσης, λήψης αποφάσεων και
προγραμματισμού ουσιαστικών διεκδικήσεων,
μετεξελίχθηκε δυστυχώς στην πράξη, σε
εργαλείο των εκάστοτε πλειοψηφιών, είτε για τη
συνήθη διαχρονική τακτική (του οικονομικού
κυρίως συμψηφιστικού) αποπροσανατολισμού,είτε για τη
χειραγώγηση και την επιδίωξη απόσπασης
της συναίνεσης των συναδέλφων, οι οποίοι
καθίστανται με τον τρόπο αυτό συνένοχοι
αντιδεοντολογικών και μη σύννομων
αποφάσεων, ενεργειών και πρακτικών. Μία
διαδικασία στην οποία επιδίδεται με
συνέπεια και συνέχεια το παρόν προεδρείο
του Δ.Σ.
Ένα προεδρείο,
που λειτουργεί επιπλέον με οριακή
πλειοψηφία, ως συγκροτημένο υποκατάστατο
του Δ.Σ, σε αντίθεση με το πρόσφατο
παρελθόν, όπου υπήρχαν διαφοροποιήσεις
συσχετισμών ανάλογα με τα επιμέρους
ζητήματα. Ένα γεγονός που δεν πρέπει να
περνά απαρατήρητο, ούτε να μας αφήνει
αδιάφορους, αφού δημιουργεί αρνητικές
συνέπειες στην οργάνωση, τη λειτουργία
και την πορεία του συλλόγου.
Οι τελευταίες
λοιπόν Γενικές Συνελεύσεις, μετατράπηκαν
σε μαζικότατες φιέστες μακράς χρονικής
διάρκειας, με στόχους,αφενός τη
θεσμική υπονόμευση, την καταγγελία -
αυτοσκοπό, την πόλωση και τη συκοφάντηση
των θεσμών και προσώπων, τακτική που
επέλεξαν φερέλπιδες “επαναστάτες χωρίς
αιτία”, με τη χρήση
κάθε λογής αφηγημάτων, επιθέσεων
μισαλλοδοξίας, αναξιόπιστων προσυμφωνημένων
εκθέσεων και κάθε άλλου θεμιτού ή
αθέμιτου μέσου, και αφετέρου, όχι βεβαίως
την αντιμετώπιση των υπαρκτών προβλημάτων,
αλλά την αλαζονική και αυταρχική επιβολή
των αμφιλεγόμενων επιλογών μιας
ευκαιριακής (;) πλειοψηφίας / συμμαχίας
(ΚΙΣΥΕΤ – ΑΔΗΠ) και τον αποκλεισμό
οποιασδήποτε διαφορετικής άποψης.
Επιλογή
ολοφάνερη και στον πιο κακόπιστο πλέον,
αφού σε κάθε συλλογική δραστηριότητα,
παρατηρούμε την αποκλειστική εκπροσώπηση
του προέδρου ή των μελών του προεδρείου,
αποκλειομένης εμφατικά οποιασδήποτε
έκφρασης διαφορετικής / μειοψηφούσας
άποψης, σε αντίθεση με τη συνήθη πρακτική
του παρελθόντος, όπου εκπροσωπούνταν
όλες οι τάσεις και οι απόψεις. Εάν αυτό
είναι δημοκρατία ….
Και επειδή
κατά καιρούς υπήρξαν αναφορές στην
κόκκινη Ρόζα, να θυμίσουμε με την ευκαιρία
ότι, τηρουμένων των αναλογιών, «Η
ελευθερία μόνο για τους οπαδούς της
κυβέρνησης και μόνο για τα μέλη του
κόμματος δεν είναι ελευθερία. Η ελευθερία
νοείται πάντα ελευθερία για κείνον που
σκέφτεται διαφορετικά».
Από μαζικές
αρχικά φιέστες προφάσεων και υποκρισίας,
οι Γ.Σ. παρουσιάζουν στην πορεία τους,
για αντικειμενικούς και υποκειμενικούς
λόγους, μία έντονη απομαζικοποίηση,
καταλήγοντας λίγο πριν από το τέλος των
διαδικασιών σε ψηφοφορίες και αποφάσεις,
στις οποίες συμμετέχει μια ελάχιστη
(και σε κάθε περίπτωση όχι αντιπροσωπευτική
του σώματος) μειοψηφία μερικών δεκάδων
φανατικών, που αποφασίζουν “δημοκρατικά”
και χωρίς αριθμητική καταγραφή των
αποφάσεων, ώστε να μην υπάρχουν ουσιαστικά
στοιχεία σύγκρισης και αναλογίας.
Εσχάτως
μάλιστα οι αποφάσεις αυτές παραμένουν
επιμελώς μακριά από κάθε δημοσιότητα,
ανάλογα με το περιεχόμενό τους. Γιατί
άραγε;
Δεν είναι
καθόλου τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι,
έως σήμερα, δεν υπήρξε δυνατότητα
πρόσβασης στα πρακτικά της Γ.Σ. της
15.3.2018. Στην οποία λέγεται, για όσους /
όσες δεν είχαν την “τύχη”, τη διάθεση
και την αντοχή (το λες και εμμονή) να
παραμείνουν μέχρι τελικής εξαντλήσεως,
υπήρξαν αποφάσεις με ελάχιστες ψήφους,
αλλά και αποφάσεις για θέματα που
ελέγχονται ενδεχομένως για τη νομιμότητά
τους, σύμφωνα με το καταστατικό, πέραν
βεβαίως της δεοντολογικής και ηθικής
τους διάστασης.
Η τυπική
δημοκρατική διαδικασία των συνδικαλιστικών
αντιθέσεων και συναινέσεων, μετατράπηκε
σήμερα σε μια ντε φάκτο αλαζονική και
αυταρχική επιβολή αμφισβητούμενων και
αμφιλεγόμενων επιλογών χωρίς κανένα
απολύτως θετικό αποτέλεσμα, σε όλο
σχεδόν το εύρος των θεμάτων που απασχολούν
το σύλλογο και τα μέλη του, με τα οποία
θα έχουμε ενδεχομένως την ευκαιρία να
ασχοληθούμε στην πορεία. Παράλληλα,
επιχειρείται συστηματικά ο αποκλεισμός
και η εξαφάνιση οποιασδήποτε διαφορετικής
άποψης.
Κοντολογίς, αντιστρέφοντας τη
γνωστή ρήση, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε
ότι σήμερα:
Όλα έχουν
αλλάξει, όμως τίποτε δεν είναι καλύτερα
από παλιά!
Υ.Γ. 1. Ενδεικτικό
στοιχείο “δημοκρατικής” αντίληψης
και ευαισθησίας του προεδρείου, είναι
και το γεγονός ότι ο πρόεδρος υπογράφει
πλέον μόνος του για την ενημέρωση των
μελών του ΣΣΕΜ, σε αντίθεση με ότι ορίζει
το καταστατικό. Λεπτομέρειες …
2. Και μία …
ασήμαντη οικονομική διάσταση: ποιος
ακριβώς λόγος δικαιολογεί τη διεξαγωγή
δύο δαπανηρών (δεκάδων χιλιάδων ευρώ)
Γενικών Συνελεύσεων σε μία προεκλογική
χρονιά;
