Παρέμβαση στη Γ.Σ. 28.7.2016 για το Ν. 4387/2016

ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ: Ευχαριστούμε το συνάδελφο Χασαπόπουλο. Ο συνάδελφος Ξανθόπουλος έχει το λόγο.

Κ. ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ: Νομίζω ότι σιγά-σιγά αποδεικνύεται μάλλον άνθρακας ο θησαυρός και αρχίζει και παίρνει μια πιο συγκεκριμένη κατεύθυνση η διαδικασία.

Το λέω αυτό γιατί έγινε πολλή φασαρία στην αρχή για να ξεκινήσουμε με μια ιστορική αναδρομή, κάποιες διαπιστώσεις, μια αφήγηση που την έχουμε ακούσει πολλές φορές, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε ή συμφωνούμε επιμέρους και διαφωνούμε και στην πρόταση τελικά εγώ συγκράτησα μια παράταση και μια αναλογιστική μελέτη του Υπουργείου, το 3^ο σημείο δεν το θυμάμαι ακριβώς, δε μας έκανε τη χάρη ο Χρήστος να μας το επαναλάβει.

Τέλος πάντων, θεωρώ ότι αυτά τα πράγματα τουλάχιστον για μένα δεν αποτελούν αυτό που θα έδινε μια συγκεκριμένη λύση ενδεχομένως στο πρόβλημά μας. Προσωπικά είμαι απ’ αυτούς που θεωρώ ότι βρισκόμαστε σε αδιέξοδο. Και το αδιέξοδο το εννοώ με την έννοια ότι δεν είμαστε σε θέση όχι μόνο σα Σύλλογος Συνταξιούχων της Εμπορικής, αλλά και όλου του κινήματος, ότι δε μπορούμε ν’ ανατρέψουμε τις εξελίξεις.

Αυτή τη στιγμή εγώ θα ήθελα να καταθέσω μόνο κάποιες διαπιστώσεις σε κάποια ζητήματα.

ΜΕΛΟΣ: (Ερώτηση εκτός μικροφώνου). Από ποια παράταξη είσαι;

Κ. ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ: Είμαι από την Ενιαία Αγωνιστική Συσπείρωση Συνταξιούχων.

(Διαλογικές συζητήσεις)

Κ. ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό είναι δικό σας πρόβλημα, όχι δικό μου. Και δε σκοπεύω ν’ ανοίξω διάλογο μ’ αυτό τον τρόπο. Άμα θέλετε το συζητάμε αλλιώς.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ πολύ.

Κ. ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ: Θα ήθελα αυτή τη στιγμή να καταθέσω κάποιες διαπιστώσεις γιατί τουλάχιστον προσεγγίζω πολύ διαφορετικά κάποια ζητήματα.

Κατ' αρχήν επειδή είμαι θεσμικός, θα ξεκινήσω με μια διαπίστωση μεταξύ πολλών άλλων, που επιφέρει ο νόμος 4387. Κατά την άποψή μου βάζει ουσιαστικά ταφόπλακα στην προοπτική του Συλλόγου του δικού μας και άλλων, οι οποίοι συγκροτούνται με βάση τον ασφαλιστικό φορέα των μελών τους και θέτει ένα σημαντικό ζήτημα οργάνωσης του Κινήματος και των υφισταμένων Οργανώσεων των Συνταξιούχων. Αυτό πρέπει να το λάβουμε υπ' όψιν μας, αργά ή γρήγορα θα το καταλάβουμε.

Δεύτερον: Θεωρώ ότι ο 4387 δεν αποτελεί μια μεμονωμένη ξαφνική διαδικασία, είναι ένα κομμάτι μιας συνεχούς, δυσμενούς διαδικασίας στο Ασφαλιστικό που κατά την άποψή μου αποτελεί στρατηγικό στόχο αυτού που λέμε «νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποιημένη καπιταλιστική αναδιάρθρωση, πράγμα το οποίο δεν το έχουμε αντιμετωπίσει με την ανάλογη προσοχή, την τακτική και τη στρατηγική από τη μεριά μας.

Η συγχώνευση όλων των συνταξιούχων στον ενιαίο ΕΦΚΑ συνοδεύεται από την πλήρη υπονόμευση και κατάργηση των θεμελιωμένων ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας και όχι των ειδικών δικαιωμάτων, το οποίο αποτελεί την κυρίαρχη κυβερνητική αντίληψη με βάση την οποία επιβλήθηκε η κατάργηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας, δημιουργώντας εκ των πραγμάτων την ανάγκη επαναπροσδιορισμού των στόχων της τακτικής και της στρατηγικής μας.

Το ερώτημα κατά την άποψή μου που προκύπτει είναι αν μπορείς να διασφαλίσεις θεμελιωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα σ’ έναν ενιαίο φορέα ο οποίος εντάσσει υποτίθεται ισότιμα, ασχέτων των όρων και προϋποθέσεων συνταξιοδότησης των επιμέρους ασφαλιστικών φορέων, όλους τους συνταξιούχους στον ΕΦΚΑ, μετατρέπει αυθαίρετα θεμελιωμένα δικαιώματα σε προνοιακά επιδόματα και δημιουργεί τεράστιες αδικίες στο όνομα υποτίθεται της ισότιμης μεταχείρισης.

Προσωπική μου άποψη είναι ότι μπορείς να διασφαλίσεις τα δικαιώματά σου, αρκεί να μη συγχέεις τον τύπο με την ουσία. Γιατί το στρατηγικό ζήτημα δεν είναι προφανώς η διατήρηση του ασφαλιστικού φορέα, αλλά η διασφάλιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων που προκύπτουν από τους όρους και τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης που προβλέπει το καταστατικό του φορέα.

Ο 4387 θεωρεί αυθαίρετα ότι οι προσυνταξιούχοι δεν είμαστε συνταξιούχοι, παρά το γεγονός ότι λαμβάνουμε συντάξεις επί σειρά ετών, σύμφωνα με όρους και προϋποθέσεις του καταστατικού του ΤΕΑΠΕΤΕ που δημιουργήθηκε με την ισχύουσα ασφαλιστική νομοθεσία την οποία καταργεί αναδρομικά. Και αυτό είναι ένα κομβικό ζήτημα που πρέπει να το λάβουμε υπ' όψιν μας.

Θεωρώ όμως ότι το να διεκδικείς απλά την ιδιαιτερότητά σου είναι λάθος τακτική. Το να νομίζεις ότι θα σε μεταχειριστούν με διαφορετικό τρόπο, θεωρώ ότι είναι λάθος. Το ζήτημα που πρέπει ν’ αντιμετωπίσουμε δεν είναι τα επιμέρους δικά μας δικαιώματα, αλλά τα συνολικά ασφαλιστικά δικαιώματα, μάλλον τα ασφαλιστικά δικαιώματα τα βασικά τα οποία αφορούν όλο τον κόσμο, για να διευρύνουμε τις συμμαχίες μας με τον κόσμο της εργασίας, τους εργαζομένους, τους συνταξιούχους και τους ανέργους.

Το να δημιουργείς την ψευδαίσθηση ότι θα παραμείνεις ανέπαφος, αλώβητος και ξεχωριστός, νομίζω ότι ενδεχομένως ν’ αποτελεί αποπροσανατολισμό. Άποψή μου είναι ότι τα προβλήματα λύνονται συλλογικά με μελέτη, προγραμματισμό και συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης. Και σε αυτό μάλλον υστερούμε. Ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστούμε το συνάδελφο Ξανθόπουλο. Το λόγο έχει ο συνάδελφος Ρήγας.

(Πρακτικά Γ.Σ. 28.7.2016, σελ. 32-34)

Παρέμβαση στη Γ.Σ. 28.7.2016 για τη λειτουργία του ΣΣΕΜ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο συνάδελφος Ξανθόπουλος έχει το λόγο.

Κ. ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ: Δυο τρία πράγματα θα πω, δε θα σας κουράσω, για να διευκολύνω λίγο.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι θεωρητικά, η Γενική Συνέλευση πρέπει ν’ αποτελεί την κορυφαία διαδικασία του Συλλόγου, την κορυφαία συλλογική διαδικασία. Δυστυχώς έχω την εκτίμηση ότι σήμερα αυτό δεν έγινε εφικτό ούτε κατανοητό. Άρα είναι σίγουρο ότι πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε, είτε υπερψηφίζοντας το συγκεκριμένο Απολογισμό είτε καταψηφίζοντάς τον, ενδεχομένως με την προοπτική να έχουμε άμεσες εξελίξεις στο Σύλλογο με ό,τι αυτό προϋποθέτει και συνεπάγεται.

Θέλω όμως να πω δυο τρία πράγματα. Κατ' αρχήν είναι σίγουρο ότι υπάρχουν αρκετά προβλήματα στην οργάνωση και τη λειτουργία του Συλλόγου. Έχω μάθει όμως ότι τα προβλήματα αυτά αντιμετωπίζονται με συγκεκριμένες προτάσεις, οι οποίες είτε τροποποιούν προηγούμενες αποφάσεις είτε θεσμοθετούν καινούργιες διαδικασίες.

Σ’ αυτή τη διαδικασία, κάποιοι συμμετέχουν κάποιοι δε συμμετέχουν. Εμείς λοιπόν στα πλαίσια αυτά, προσπαθήσαμε να προτείνουμε κάποια πράγματα όπως π.χ. να δημιουργηθεί κανονισμός λειτουργικών εξόδων και δαπανών και εγκρίθηκε ομόφωνα, όπως προτείναμε στη συνέχεια να δημιουργηθεί κανονισμός λειτουργίας των παραρτημάτων για να ενισχύσουμε την οργανωτική δομή και τη δημοκρατική λειτουργία του Συλλόγου γιατί υπάρχει ένα αντικειμενικό προβληματάκι εκεί.

Υπάρχουν όμως και κάποια προβλήματα τα οποία δεν αντιμετωπίζονται εύκολα. Ένα από αυτά ακούστηκε πριν, είναι το ζήτημα του καταστατικού του Συλλόγου. Το καταστατικό του Συλλόγου έτσι όπως έχει γίνει έχει πάρα πολλά προβλήματα η αλήθεια είναι, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η διαδικασία τροποποίησης που προβλέπει, η οποία είναι σχεδόν απαγορευτική.

Για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να υπάρχει διάθεση όλων, να υπάρχει μια στοιχειώδης συνεννόηση για να μπορούμε να το αλλάξουμε με βάση τις απαγορευτικές πλειοψηφίες που προβλέπει. Αυτό είναι ένα ζήτημα αντικειμενικό που πρέπει να το δούμε. Η συνέλευση πρέπει να είναι των μελών και να ψηφίσει με 3/4. Αυτό πρακτικά δε γίνεται. Άρα πρέπει να βρούμε έναν άλλο τρόπο.

Θα τελειώσω επισημαίνοντας κάποια πράγματα: Απαραίτητη προϋπόθεση για ν’ αντιμετωπισθούν τα προβλήματα, είναι να υπάρχει μια αντίστοιχη βούληση και διάθεση. Εγώ τον τελευταίο καιρό βλέπω ότι έχουν οξυνθεί με πρόσχημα και αφορμή τα υπαρκτά προβλήματα, έχουν αυξηθεί διαδικασίες και πρακτικές που υπονομεύουν τη λειτουργία του Σωματείου.

Κι αυτό είναι ένα ζήτημα που πρέπει να το έχουμε υπ' όψιν μας και να δούμε πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε εκτός αν δε θέλουμε. Το Προεδρείο που έχει φτιαχτεί, άσχετα αν κάποιους τους βολεύει ή όχι, να το παρουσιάζουν με διαφόρους τρόπους, το Προεδρείο έχει συγκροτηθεί στη βάση της αναλογικής και αντιπροσωπευτικής τηρουμένων των αναλογιών συγκρότησης χωρίς αποκλεισμούς.

Κάποιοι αποφάσισαν να συμμετέχουν, κάποιοι δε συμμετείχαν. Το Προεδρείο δεν είναι ένα σχήμα που έχει ενιαία άποψη. Και αυτό θα πρέπει να το έχουμε υπ' όψιν μας. Το ζήτημα το βασικό όμως είναι ότι αν έχουμε ενδεχομένως τη δυνατότητα ν’ αντιμετωπίσουμε κάποια προβλήματα συλλογικά, να έχουμε πλήρη συναίσθηση, συνείδηση, να συνειδητοποιήσουμε ότι μεμονωμένα δε μπορούμε να πετύχουμε τίποτα.

Εγώ μ’ αυτή την έννοια, παρά τις διαφωνίες μου θα ψηφίσω τον Απολογισμό. Εσείς που θα τον καταψηφίσετε ας σκεφτείτε σε μια περίοδο που τρέχουν ζητήματα Ασφαλιστικού…

(Διαλογικές συζητήσεις)

(Πρακτικά Γ.Σ. 28.7.2016, σελ. 74 -75)