Υπάρχουν
αρκετά προβλήματα στην οργάνωση και τη
λειτουργία του Συλλόγου.
Ορισμένα
από αυτά αντιμετωπίζονται σχετικά
εύκολα, με την τροποποίηση των παλαιότερων
ή τη λήψη νέων αποφάσεων. Αντί λοιπόν,
η Ε.Α.Σ. Συνταξιούχων, να παραμείνει,
όπως άλλες παρατάξεις, σε μια αρνητική,
στείρα και αναποτελεσματική τοποθέτηση,
σπέρνοντας παράλληλα διάφορες θεωρίες
συνωμοσίας με επιλεκτικά και αναληθή
εν πολλοίς στοιχεία,
πρότεινε,
στη συνεδρίαση του Δ.Σ. της 21.04.2016,
τη δημιουργία Κανονισμού Λειτουργικών
Εξόδων και Δαπανών (εγκρίθηκε
ομόφωνα) και στη συνέχεια κατέθεσε
σχετικό σχέδιο Κανονισμού, το οποίο
εξακολουθεί, τρεις μήνες
μετά, να βρίσκεται δυστυχώς ακόμα σε
διαδικασία συζήτησης, με ευθύνη
συγκεκριμένων παρατάξεων,
πρότεινε
επίσης, τη δημιουργία Κανονισμού
Λειτουργίας Παραρτημάτων, για την
ενίσχυση της οργανωτικής δομής και της
δημοκρατικής λειτουργίας του ΣΣΕΜ, αφού
τα Παραρτήματα μπορούν να έχουν
σημαντικό ρόλο, αλλά η σημερινή λειτουργία
τους είναι άτυπη, δε στηρίζεται σε
συγκεκριμένο πλαίσιο λειτουργίας και
για το λόγο αυτό, μεταξύ άλλων, είναι
προβληματική.
Άλλα όμως
προβλήματα, παρουσιάζουν σημαντικές
αντικειμενικές δυσκολίες, όπως η
τροποποίηση του Καταστατικού
του ΣΣΕΜ, εξαιτίας κυρίως της
ανυπέρβλητης διαδικασίας τροποποίησης
που προβλέπει το άρθρο 21: απαιτείται
απαρτία Γ.Σ. με 1/2 των μελών & έγκριση
3/4 των παρευρισκομένων!
Απαραίτητη
προϋπόθεση για την αντιμετώπιση και
την επίλυση των προβλημάτων και την
ενίσχυση της θεσμικής και συλλογικής
λειτουργίας του ΣΣΕΜ, είναι η ύπαρξη
σχετικής βούλησης των παρατάξεων.
Δυστυχώς
όμως, εκτός από τον εξαρτημένο,
πελατειακό και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό
και τις συνέπειές του, παρατηρούμε
τελευταία, με πρόσχημα και αφορμή υπαρκτά
βεβαίως προβλήματα, να επιδίδονται
ολοένα και περισσότεροι / περισσότερες
σε μια καταστροφική πρακτική υπονόμευσης
και απαξίωσης του ΣΣΕΜ, αντί να
συμβάλλουν στην αντιμετώπιση και την
επίλυση των προβλημάτων με συγκεκριμένες
προτάσεις. Προφανώς, το να κατηγορείς
τους άλλους είναι πιο εύκολο και βολικό
από το να καταθέτεις προτάσεις, ώστε
να συμβάλλεις μαζί
με τους άλλους, στην επίλυση των
προβλημάτων. Μάλιστα, η υπονόμευση και
απαξίωση του ΣΣΕΜ, δεν προέρχεται μόνο
από συνταξιούχους που δεν είναι μέλη
του σωματείου, όπως θα πίστευε κάποιος.
Αποτελεί πλέον συνηθισμένη πρακτική,
στην οποία επιδίδονται ακόμη και μέλη
του Συλλόγου, αλλά και του ίδιου του
Δ.Σ. Τα τελευταία, επιδιώκουν επιπρόσθετα
να μας πείσουν ότι αποτελούν τους κήρυκες
του καλού, ενώ όσοι συγκρότησαν το
προεδρείο του Δ.Σ., είναι εκπρόσωποι του
κακού!
Θα ήθελα λοιπόν
να υπενθυμίσω ένα σημαντικό στοιχείο
που οφείλουμε να έχουμε υπόψη μας, εάν
βεβαίως επιθυμούμε να βγάζουμε σωστά
συμπεράσματα: το Δ.Σ. του ΣΣΕΜ, πορεύθηκε
για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς
συγκρότηση, επειδή ακριβώς κάποιοι
αρνήθηκαν τη συμμετοχή τους, χωρίς αυτό
βέβαια να απαλλάσσει απαραίτητα από
ευθύνες και τους υπόλοιπους.
Στις 22.4.2016,
το Δ.Σ. αποφάσισε κατά πλειοψηφία τη
συγκρότηση αντιπροσωπευτικού –
αναλογικού προεδρείου χωρίς αποκλεισμούς.
Φαίνεται
λοιπόν ότι κάποιοι
επιθυμούσαν τους αποκλεισμούς.
Είναι φανερό, ότι οι παρατάξεις που
συγκρότησαν το προεδρείο, το οποίο δεν
είναι προγραμματικό, δεν έχουν απαραίτητα
τις ίδιες θέσεις. Επέλεξαν όμως αυτή τη
λύση, ώστε να καταστεί εφικτή η ομαλή
λειτουργία του ΣΣΕΜ.
Και
αυτό ακριβώς το ουσιαστικό χαρακτηριστικό,
η επιλογή να λειτουργήσει ομαλά ο ΣΣΕΜ,
διαφοροποιεί πλήρως τις δύο διαφορετικές
προσεγγίσεις, που εκφράζονται στο Δ.Σ.
Γιατί μόνο συλλογικά, ως ΣΣΕΜ, μπορούμε
ενδεχομένως να αντιμετωπίσουμε
αποτελεσματικά τα προβλήματά μας και
όχι μεμονωμένα.
Πέρα
όμως από τα προβλήματα που αφορούν την
οργάνωση και τη λειτουργία του ΣΣΕΜ,
υπάρχει το πολύ σημαντικότερο πρόβλημα
της προοπτικής του.
Είναι γνωστό
ότι τα σωματεία συνταξιούχων δεν
υπάγονται στην εργατική νομοθεσία, στο
βαθμό βεβαίως που υπάρχει αυτή ως
διακριτός τομέας στη χώρα μας, αλλά
σύμφωνα με τις προβλέψεις του Αστικού
Κώδικα. Συνήθως δε, δημιουργούνται με
βάση τον εργασιακό χώρο καταγωγής
των μελών τους ή τον ασφαλιστικό φορέα
τους, όπως π.χ.
συμβαίνει με το ΣΣΕΜ, μέλη του οποίου
μπορούν να γίνουν όσοι / όσες λαμβάνουν
σύνταξη από το ΤΕΑΠΕΤΕ. Αυτή η προϋπόθεση
από μόνη της, αποτελεί περιοριστικό
όρο για την ανανέωση των μελών του ΣΣΕΜ,
αφού εκτός από τη συνεχή επιδίωξη
κατάργησης των καταστατικών του ρυθμίσεων
του ΤΕΑΠΕΤΕ, υπάρχει επιπρόσθετα και
το καταληκτικό χρονικό όριο της
31ης.12.1992.
Ο Ν. 4387/2016,
εφόσον εφαρμοστεί ως έχει, βάζει
ουσιαστικά, εκτός των άλλων, ταφόπλακα
στην προοπτική του ΣΣΕΜ. Η
ένταξη όλων των ασφαλιστικών φορέων
στον ΕΦΚΑ, θέτει εκ των πραγμάτων και
ζήτημα οργάνωσης του κινήματος των
συνταξιούχων και της προοπτικής των
υφιστάμενων οργανώσεών τους, που θα
υποχρεωθούν, αργά ή γρήγορα, να το
αντιμετωπίσουν.
Παράλληλα,
θέτει και ένα πρόσθετο σημαντικό ζήτημα,
το οποίο θα έπρεπε έτσι κι αλλιώς να
έχουμε αντιμετωπίσει, πράγμα που δεν
έγινε, με αποτέλεσμα να εισπράττουμε
σήμερα τις αρνητικές συνέπειες της
τακτικής μας: οι συνεχείς δυσμενείς
ασφαλιστικές εξελίξεις των τελευταίων
χρόνων, στρατηγικός στόχος της
νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποιημένης
καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, δεν
έγινε κατανοητή από τη μεριά του κόσμου
της εργασίας (εργαζόμενους, ανέργους,
συνταξιούχους) και δεν αντιμετωπίστηκαν
με την οφειλόμενη χάραξη της ανάλογης
τακτικής και στρατηγικής, αλλά
μεμονωμένα και αποσπασματικά.
Το σημερινό
αποτέλεσμα αυτής της αρνητικής πορείας,
οδηγεί στην ένταξη όλων των συνταξιούχων
στον ενιαίο ΕΦΚΑ, η οποία συνοδεύεται
από την πλήρη κατάργηση βασικών (και
όχι ειδικών) θεμελιωμένων ασφαλιστικών
δικαιωμάτων, δημιουργώντας εκ των
πραγμάτων, την ανάγκη επανεξέτασης
των στόχων, της τακτικής και της
στρατηγικής μας.
Μπορούν άραγε
να διασφαλιστούν τα θεμελιωμένα
ασφαλιστικά μας δικαιώματα σε έναν
ενιαίο φορέα ασφάλισης, στον οποίο:
-
εντάσσονται, ισότιμα υποτίθεται, όλοι αδιακρίτως οι συνταξιούχοι, άσχετα από τους όρους και τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης των επιμέρους ασφαλιστικών φορέων προέλευσής τους;
-
μετατρέπονται αυθαίρετα τα θεμελιωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα σε προνοιακά επιδόματα;
-
δημιουργούνται τελικά τεράστιες αδικίες, στο όνομα υποτίθεται της ισότιμης μεταχείρισης;
Η δική μου
απάντηση είναι καταφατική. Αρκεί βεβαίως
να μη συγχέουμε τον τύπο με την ουσία.
Γιατί, στρατηγικό ζήτημα δεν είναι η
εσαεί διατήρηση του ασφαλιστικού φορέα,
αλλά η διασφάλιση των βασικών ασφαλιστικών
δικαιωμάτων μας, που προκύπτουν από
τους όρους και τις προϋποθέσεις
συνταξιοδότησης που προβλέπει το
καταστατικό του υπό διάλυση ασφαλιστικού
μας φορέα. Επιλογή την οποία δυστυχώς,
δε διεκδικήσαμε, με αποτέλεσμα την
ιδιαίτερα δυσμενή σημερινή μας
αντιμετώπιση από το Ν. 4387/2016, που ορίζει
αυθαίρετα ότι οι προ συνταξιούχοι
(του ΤΕΑΠΕΤΕ), δεν είναι συνταξιούχοι,
παρά το γεγονός ότι λαμβάνουν συντάξεις
επί σειρά ετών, με τους όρους και τις
προϋποθέσεις του καταστατικού του
ΤΕΑΠΕΤΕ, το οποίο δημιουργήθηκε με ΣΣΕ,
στο πλαίσιο της ισχύουσας τότε εργατικής
και ασφαλιστικής νομοθεσίας, η οποία
ουσιαστικά καταργείται αναδρομικά!
Σε μία δυστοπική
συγκυρία όπου τα πάντα καταρρέουν, η
οποία δεν περιορίζεται στα όρια της
μικρής γειτονιάς σου, το να διεκδικείς
τη διασφάλιση της δικής σου ιδιαιτερότητάς,
αποτελεί λανθασμένη κι αναποτελεσματική
τακτική, που σε απομονώνει επιπλέον από
τους φυσικούς συμμάχους σου. Αντίθετα,
η διεκδίκηση των κοινών βασικών
δικαιωμάτων, διευρύνει τις συμμαχίες
σου, σε ενώνει με τον κόσμο της εργασίας
για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή
τους και διασφαλίζει παράλληλα την
ουσία των θεμελιωμένων ασφαλιστικών
δικαιωμάτων σου. Το να δημιουργείς την
ψευδαίσθηση ότι θα παραμείνεις ανέπαφος,
αλώβητος και ξεχωριστός ή ότι θα σε
αντιμετωπίσουν με διαφορετικό τρόπο,
σε μια διαρκή διαδικασία κατά την
οποία καταστρατηγούνται τα εργασιακά
και ασφαλιστικά δικαιώματα, ως αποτέλεσμα
της στρατηγικής επίθεσης των αντιπάλων
σου και όχι τυχαία, αποτελεί ένδειξη
αδυναμίας να αντιληφθείς την ουσία της
σημερινής συγκυρίας και οδηγεί αναπόφευκτα
σε λανθασμένη και αποπροσανατολιστική
τακτική.
Τα προβλήματα
δεν αντιμετωπίζονται, ούτε λύνονται με
ψευδαισθήσεις, παραμύθια, μάγους και
μαγικές συνταγές. Λύνονται συλλογικά,
με μελέτη, προγραμματισμό και συγκεκριμένο
πρόγραμμα δράσης. Και αυτό ακριβώς
είναι το ζήτημα, είτε το θέλουμε είτε
όχι, στο οποίο οφείλουμε να απαντήσουμε
με πειστικό τρόπο. Δυστυχώς όμως, δεν
είμαστε ακόμη επαρκώς προετοιμασμένοι.
Υ.Γ.
Πρόκειται για σχέδιο ομιλίας για τη
Γ.Σ. του ΣΣΕΜ της 28.07.2016, το οποίο τελικά
αποτέλεσε τη βάση δύο επιμέρους
παρεμβάσεων, που έγιναν σύμφωνα με τη
διαδικασία που αποφάσισε η Γ.Σ.
